IDF•Amsterdam

Al 750 jaar hier aan het einde van de Amstel, maar ik voel me ziek. Hetzelfde virus waar ik eerder mee besmet was, is weer teruggekeerd. Ditmaal zijn de symptomen een stuk heftiger; het agressieve virus is uitgezaaid over mijn hele lichaam.

Ziek van vals vooringenomen activisme, dubbele standaarden, schijnheiligheid en antisemitische intimidatie, ziek van laffe culturele instellingen die angstvallig buigen. De protesten, vernielingen en haatmarsen zijn fataal voor mijn afweersysteem. Ik heb bijna geen verweer meer tegen de ziekmakende, verterende haat; deze georkestreerde aanval op alles wat mij maakt is in volle gang. Al mijn aangetaste cellen kruipen angstig in elkaar en leven als gijzelaars; gevangen in een Stockholm-syndroom.

Men noemt mij een Joodse stad, trots op haar Jiddische woordenschat, op haar voetbalclubje, een toevluchtsoord voor verstoten Spaanse Joden. Groot gemaakt door wereldmensen als Samuel Sarphati, Baruch Spinoza en Anne Frank. Destijds vernederd door verraders die gezinnen verkochten en nu ontzielt door haters en fanatiekelingen die Joden vervolgen en aanvallen uit die zelfde oude haat.